od Rekera cd. Irmy

Kiedy wróciłem do swojego pokoju od razu przebrałem się w piżamę i próbowałem zasnąć co było trochę trudne, gdyż było to nowe miejsce a ja pierwszego dnia zawsze czuję się dziwnie. Lord wtulił swój łeb w mój brzuch przez co się uśmiechnąłem i pogłaskałem swojego ulubieńca po prawym boku. Co prawda nie miałem tylko jednego psa, ale był to mój najukochańszy "kundel" z którym nigdy nie mogłem się nudzić. Po 30 minutach jakoś zasnąłem oczywiście w przedziwnej pozycji, która pewnie spotkałaby się ze śmiechem nie jednego obserwatora.
*****
Rano obudził mnie dźwięk budzika w telefonie, którego najchętniej przestawiłbym jeszcze na miliony drzemek, lecz przypominając sobie, że już od wczoraj jestem w Akademii i mamy niedzielę jakoś odgoniłem się od tej myśli oraz wstałem porządnie się przeciągając. Następnie przebrałem się w nowe rzeczy i poszedłem coś zjeść na śniadanie. Pamiętałem jak Irma mówiła mi, że w kuchni można zrobić sobie samemu jedzenie dlatego tam poszedłem i bez wahania zrobiłem sobie trzy kanapki z serem żółtym i pomidorem, które zjadłem ze smakiem w pokoju. "Wreszcie coś normalnego i nikt się nie dziwi" - pomyślałem a przed moimi oczami pokazały się wszelakie, drogie potrawy, do których jedzenia zawsze chciał mnie zmusić wujek a mi to nie bardzo smakowało dlatego dużo gadania na ten temat zawsze przy stole było. "Czemu ja o tym akurat teraz muszę myśleć?" - rzekłem sobie w myślach kończąc posiłek. Jeszcze dzisiaj miałem wolne, ale od jutra do piątku zacznie się moje chodzenie na treningi. Siedząc na łóżku zacząłem zastanawiać się co dzisiaj mogę porobić dla zabicia czasu. Nie mogąc nic wymyślić spojrzałem przez okno gdzie w oddali zobaczyłem las, który warto byłoby odwiedzić. Nie chcąc dłużej czekać szybko wskoczyłem w strój jeździecki, który oczywiście był nowy, gdyż wujek Maks nie przeżyłby gdybym pokazał się wszystkim w tym co jeździłem u niego. Oczywiście nie spakował mi tylko jednego, lecz ja zdecydowałem się dzisiaj na ten z Paryża, który w ogóle tani nie był a o cenę wolałem się go nie pytać, bo pewnie upadłbym na tyłek z szeroko otwartą buzią... No cóż wujaszek na pieniędzy nie szczędzi, ponieważ potrafi wszystko nadrobić nawet tego samego dnia, gdyż zyski ciągle rosną. Gdy uznałem, iż wszystko mam wyszedłem najpierw z pokoju a potem z całego budynku by iść do Arrowa, który przywitał mnie cichym rżeniem.
- Cześć mały co powiesz na przejażdżkę w lesie? - zapytałem głaszcząc go po jego pięknej głowie z czego była zadowolona a na moje słowa od razu uniósł łeb i zarżał nieco głośniej ciesząc się z mojego pomysłu. Tym razem miałem sprzęt ze sobą więc szybko osiodłałem hanowerka, któremu przed wskoczeniem na jego grzbiet dałem kosteczkę cukru, którą prędko spałaszował.
Jadąc w stronę lasu spokojnym stępem nagle usłyszałem za sobą stukot kopyt dlatego obróciłem głowę przez ramię i ujrzałem Irmę, która minęła mnie szybkim cwałem. Nie wiedziałem co się stało dziewczynie dlatego chciałem ją dogonić, lecz zanim zdążyłem popędzić Arrowa do najszybszego tępa ona zniknęła mi już z oczu pewnie gdzieś się zaszywając. Sam już nie wiedziałem co o tym sądzić, ale chciałem jej poszukać dlatego zacząłem uważnie rozglądać się po terenie by móc ją prędko dostrzec. W pewnym momencie poszukiwań poczułem się dziwnie obserwowany i to z pewnością niebieskooka nie była! Miałem już zawracać, lecz wtedy hanower sam zaczął mnie prowadzić jakąś nieznaną mi drogą, która zaprowadziła mnie do Irmy! Dziewczyna siedziała pod drzewem a dokładniej to wierzbą płaczącą oraz czytała książkę. Była chyba zła na coś lub kogoś, ale ja odważyłem się zejść z ogiera i usiąść na przeciwko niej przez co zyskałem trochę jej uwagi, ponieważ na mnie spojrzała.
- Hej! Coś się stało? Tak nagle się zerwałaś... - stwierdziłem patrząc na nią uważnie.
- Hej! To nic takiego - odparła nieco zmiesza na co westchnąłem.
- Nie smutaj! Nie wiem co się stało, ale będzie dobrze - rzekłem wstając szybko i wskakując na Arrowa - Jesteś berek! Gonisz! - zaśmiałem się poganiając ogiera w stronę północy. Pędziłem dość szybko a Irma chyba dopiero po chwili zorientowała się o co mi chodzi, ale ja nie zamierzałem zwalniać i za nią czekać, bo w końcu zabawa to zabawa! - Nie złapiesz mnie! - śmiałem się podpuszczając ją by się tak łatwo nie poddała. Na naszej drodze stanęło kilka przeszkód w postaci przewróconych drzew, które gładko przeskoczyliśmy aż w końcu Irma mnie dopadała. Ze śmiechem poklepałem karusa po szyi po czym zeskakując z konia poczekałem za dziewczyną.
- Wygrałam! Jesteś mi winien pizze! - zaśmiała się a ja przewróciłem ją ostrożnie na ziemię, po której zaczęliśmy się tarzać śmiejąc się głośno.
- Postawię ci nawet dwie! - stwierdziłem z ogromnym uśmiechem zaczynając ją łaskotać.

< Irma? :3 Mam nadzieję, że sie podoba xd>