od Rusha cd. Viktorii

 Głuche echo odbiło się od ścian starego szpitala, sprawiając że nasza wyprawa nabrała jeszcze ciekawszego klimatu. Powiało grozą, ale właśnie na to liczyłem przekraczając próg tego z pozoru zwyczajnego gmachu ze starych cegieł. Przyznam szczerze, jeszcze nigdy nie dane mi było "pobawić się" w ten cały urbex.
- A więc, otwieraj- szepnąłem wprost do jej ucha i przez moment miałem wrażenie, że przechodzi ją dreszcz. Jesteśmy w opuszczonym szpitalu i wchodzimy do kostnicy, to by tłumaczyło jej reakcję...
Skinęła głową i popchnęła metalowe drzwi, które z drażniącym skrzypieniem, ukazały nam drogę do wnętrza pomieszczenia, uderzyło w nas niepokojące zimno. Ale... przecież to wszystko było stare, opuszczone. Nie mogło normalnie funkcjonować, dlaczego bił stamtąd taki chłód?- zmarszczyłem brwi, a Tori na moment się zatrzymała:
- Zimno tutaj... to chyba niedobrze- szepnęła i spojrzała na mnie niepewnie, w półmroku dostrzegłem błysk ekscytacji w jej oczach, nie mogliśmy odpuścić
- Ja pójdę przodem- zapewniłem i mimo jej wszelkich protestów, odepchnąłem ją za siebie- Nie dąsaj się tak, tu jest niebezpiecznie- wytłumaczyłem na co wywróciła oczami
- Dobrze.. mamo- wymamrotała i lekko się cofnęła, sprawiając że metalowe drzwi zatrzasnęły się za nami z niepokojącym trzaskiem, dziewczyna pisnęła, a następnie klepnęła się otwartą dłonią w czoło i zachichotała pod nosem, pokręciłem głową z rozbawienia
W ciągu kilku następnych sekund już nie było mi aż tak do śmiechu, wystarczyło rzucić okiem na ściany, pokryte płytkami... co tu się kiedyś musiało dziać?
- O matko, czy to krew?- spytała zaciekawiona dziewczyna, a ja zgodnie z prawdą skinąłem głową
- Myślisz, że to pomieszczenie służyło kiedyś za prosektorium?- wymamrotałem, widząc poplamiony stół do sekcji, skrzywiłem się
- Przecież tak nie można... W publicznym szpitalu?- burknęła i odtrąciła butem coś, co przypominało metalową miseczkę
Zatrzymałem się przy stole i spojrzałem na szkarłatne smugi, ale... dziwnie się błyszczało, zamarłem
- To jest świeża krew- powiedziałem, na co Tori wstrzymała powietrze
- Żartujesz sobie ze mnie?
- Sama zobacz...- mój głos stawał się coraz mniej pewny
Gdy moja przyjaciółka nachyliła się nad obiektem zaciekawienia odwróciłem się w stronę czegoś, co przypominało stary piec... coś tam było wydrapane:
" Wilson...
Stjernen...
Blue
Embress..."
Wszystkie przekreślone... wszystkie z wyjątkiem tego ostatniego, tak bardzo mi znanego...
Gdy dotarło do mnie co tam napisano, gwałtownie podszedłem do Tori i zaborczo objąłem ją ręką w talii
- Co ty..?- zaczęła zdziwiona ale szybko ją uciszyłem
- Wychodzimy stąd, tam jest zapisane twoje nazwisko... Może to przypadek, może nie? Ale czuję się za ciebie odpowiedzialny, więc galopem do wyjścia- syknąłem i zacząłem ciągnąć ją za sobą...
- Ru...
- To miejsce mnie niepokoi, nie powinniśmy tutaj wchodzić...
> Tori?<