od. Triss cd. Viktorii

 Po zakończeniu rozmowy telefonicznej Victoria pochyliła się nisko nad grzywą North i wygalopowała z hali.

- Co się…- urwałam.

 Odpięłam lonżę, i wskoczyłam na Amora (też się dziwię, jakim cudem) nie zważając na to, że jestem za samym kantarze, nawet bez uwiązu, co nie było dobrym pomysłem… ale wtedy o tym nie myślałam.

- Dalej, Amor!- powiedziałam cicho i ścisnęłam go łydkami.

Od razu przeszedł do galopu i zaczął pędzić, co akurat mi odpowiadało. Widziałam jeszcze Vikę, ale powoli zaczynała znikać mi z pola widzenia. Cmoknęłam i wczepiłam się w grzywę konia. Ta chwila była taka piękna… tak szybki galop na samym kantarze.. Przyspieszałam coraz bardziej, ale nie przekraczałam tej cienkiej granicy między galopem, a cwałem.

- VIKTORIA!!!- krzyknęłam na całe gardło, ale pęd powietrza mnie zagłuszył.

Chociaż już jej nie widziałam, zapamiętałam, w którą stronę jechała. Chciałam trochę zwolnić- w końcu galopowaliśmy już dwadzieścia minut. Amor jednak zignorował polecenie dane dosiadem. Szarpnął łbem i przeszedł do cwału. Odchyliłam się do tyłu cały czas trzymając grzywę, równocześnie zepchnęłam go łydką na koło. Udało się. Teraz był to tylko galop, a ja przejęłam pełną kontrolę nad koniem.

 Zobaczyłam dwie sylwetki, konia i człowieka, nad rzeką. „Viktoria…” pomyślałam. Zadziałałam dosiadem, aby przejść do kłusa a potem do stępa. Podjechałam blisko i  zeskoczyłam z konia, po czym wygrzebałam z kieszeni sznurek. Przywiązałam go do kantara, a drugi koniec do gałęzi. Pogłaskałam Amora i wzięłam głęboki oddech.

- Viktoria…- powiedziałam.

- Czego?- warknęła przytulając się do łba swojej klaczy.- Nie widzisz, że chcę być sama??

- Co się stało?- zapytałam delikatnie.

- Nic, co mogłoby cię interesować.

- Ten telefon… z kim rozmawiałaś?- szepnęłam.

- Mówiłam już, nie twoja sprawa!- uniosła się dziewczyna.

- Może mogę jakoś pomóc, czy coś…

Vika chyba próbowała krzyczeć, ale poddała się. Wtuliła się w North, aby stłumić płacz.

- Chodzi o Ttenebbris.- wyjąkała, wstrząsana szlochem.

- Wracajmy do Akademii.- zaproponowałam łagodnie.

- Nie rozumiesz!- wybuchła.- Tenebris… ona... zresztą co cię to obchodzi! Nie myśl sobie, że poprawiasz sytuację, że pomagasz, bo tak nie jest!

 Skuliłam się w sobie.

- No dobrze.- powiedziałam cicho.- W takim razie…

- W takim razie zostaw mnie samą! Przecież trafię do Akademii.

- Ale ja nie…- wyszeptałam.

- Argh… no dobra, zostań.- mruknęła.

Odwiązałam Amora i podprowadziłam go do rzeki. Zarżał nerwowo i stanął nisko dęba.

- Spokojnie.

Zanurzyłam w wodzie rękę i nabrałam jej trochę. Podstawiłam ją pod pyszczek konia, który załapał, o co chodzi i po chwili pił łapczywie z czystej rzeki. „ Nie chce, to nie musi mówić” pomyślałam i spojrzałam na siedzącą tyłem do mnie Viktorię.

 Nagle usłyszałam głośny huk... trzymałam sznurek przywiązany do kantara jak długo mogłam, ale po kilku sekundach ciagnięcia za koniem moje ręce nie wytrzymały. Z przerażeniem patrzyłam, jak Amor w pełnym galopie, z powiewającym sznurkiem ucieka w stronę przeciwną słońcu.

- Viktoria!- wrzasnęłam trzęsąc się.

~~~~~~~~~~~~~> Vika, halp me :c < ~~~~~~~~~~